نقدی بر سریال «باخانمان»

با توجه به پخش سریال «باخانمان» از شبکه آی‌فیلم، در این گزارش نقدی بر آن می‌خوانیم.

با توجه به پخش سریال «باخانمان» از شبکه آی‌فیلم، در این گزارش نقدی بر آن می‌خوانیم.
به گزارش آی‌فیلم به نقل از سوره سیما، «باخانمان» به کارگردانی برزو نیک‌نژاد و تهیه‌کنندگی زینب تقوایی با فیلمنامه‌ای از امیر برادران که سابقه نگارش سریال «هیولا» (مهران مدیری) را در کارنامه دارد، در حال بازپخش از شبکه آی‌فیلم است.
نگاه سازندگان «باخانمان» به مقوله کمدی، در تلفیقی از فانتزی نویسنده و واقعگرایی طنزآمیز کارگردان منجر به شکل‌گیری فضایی شده که در آن خنده و اندوه، توأمان راهبرد خلق موقعیت‌های بامزه را پیش می‌برند. این دوگانگی هرچند در نخستین بخش‌های سریال رسوب عمیقی در شالوده سریال نداشت، اما ظرف چند قسمت در مسیر نسبتاً قابل قبولی قرار گرفت.
بویژه که هماهنگی بازیها و خلاقیت‌های بازیگران کارکشته‌ای مثل حسن پورشیرازی، افسانه بایگان، آتیلا پسیانی و شهره لرستانی در آمیزش حسی با جوانترهایی مثل حسام محمودی و الهام اخوان در همین راستا مثمر ثمر بوده است. این ترکیب که البته از لحاظ حجم نقش‌ها گاه نامتوازن به نظر می‌رسد، اما در مقیاس کلی و بررسی شماتیک به خروجی هدفمندی ختم شده. به این معنی که هر دو گروه از بازیگران در عین آنکه در خدمت متن هستند، با تکیه بر خلاقیت و ایده‌پردازی‌های خود در کنش و واکنش‌ها به ایجاد کمدی کمک می‌کنند.

حسن پورشیرازی به عنوان یکی از بهترین نمونه‌ها در این گروه، در ریزترین موارد، حتی حرکات دست و ممیک صورت، کلنجار با تُن صدا و بیشترین بهره‌وری از فن بیان، تلخی و بدجنسی کاراکتر «ناصر سینگ» را با دُز شیرینی آمیخته؛ او می‌داند باید بازی خود را با وجود نمای خشن و مطرودش، در تنوع رفتاری لطیفی عرضه کند. تکنیکی که با هدایت برزو نیک‌نژاد، کارگردان پروژه و شناخت او از کمدی، در برخورد با سایر کاراکترها، خصوصاً اعضای خانواده کاراکتر مذکور، کمدی ملموسی می‌سازد.

شهره لرستانی نیز همین روال را با لحاظ تفاوت‌هایی در بازی‌اش پیش گرفته. کاراکتر او با نام «حوریه» در روند مخالفت‌های مداوم و لجبازی‌های زنانه و از سر دغدغه‌مندی با همسرش ناصر سینگ، کماکان از تبلور احساسات زنانه و مادرانه غفلت ندارد. احساساتی که با توجه به خط داستانی، روی وجوه عاطفی آن سرمایه‌گذاری زیادی شده تا در هجوم لحظات کمدی تلف نشود و به چشم بیاید. هرچند نباید منکر شد که گاه داد و بیدادهای او به نظر اضافه می‌آیند و گویی نیاز به اصلاح و بازنگری دارند!
خاصه آنکه جنس روایت «باخانمان» اصولاً حتی در تلاقی با شرایط بغرنج غم‌انگیز و لحظات غلظت بغض در درام، همچنان با تزریق کمدی، از کاهش امیدواری در فضای قصه جلوگیری کرده است. تمهیدی که کمک کرده داستان ویژگی‌های طنزآمیز خود را از کف ندهد.