نقد فیلمنامه سریال «بچه‌های نسبتا بد»

سریال «بچه‌های نسبتا بد» دارای فیلمنامه‌ای قوی و خوب است اما نکاتی قابل تامل نیز در این فیلمنامه به چشم می‌خورد.

به گزارش آی‌فیلم، فیلمنامه این سریال که توسط پیمان عباسی نوشته شده، بسیار قوی و حساب شده است. هیچ شخصیتی بیهوده وارد سریال نشده و بلاتکلیف هم رها نشده است. به تمام شخصیت ها به صورت موازی و یکسان پرداخته شده. چیزی که در بشتر سریال ها وجود ندارد.

سریال شروع خوبی دارد و برای معرفی شخصیت ها از مقدمه چینی های بیهوده و وقت گیر که باعث دلسردی بیننده می‌شود استفاده نشده است، بلکه شخصیت ها به مرور و در خلال داستان با فلاش بک هایی به گذشته به بیننده معرفی می‌شوند.

متن سریال کلیشه ای نبوده و بیننده براحتی نمی‌تواند آخر داستان را حدس بزند. ذهن بیننده را بدون اینکه خسته کند درگیر ماجرا کرده و به تفکر وامیدارد و حتی گاهی دچار غافلگیری هم می‌کند. مانند پلیس بودن سیامک و یا اینکه دزد سکه ها مرجان باشد.

گفتگوی میان شخصیت ها بسیار به صحبت های روزمره نزدیک و از جملات شعاری و کلیشه ای در سریال بسیار کم استفاده شده است. همچنین از جملات ثقیل و خسته کننده نیز استفاده نشده. جملاتی که بعضا بیننده برای درک آنها باید فکر کرده و آنها را حلاجی کند.

با اینحال سکانس هایی از قبیل صحنه های دزدی که نقطه عطف داستان محسوب می‌شود یا سکانسی که سمیر موهایش را می‌تراشد، بسیار کشدار و یکنواخت جلوه می‌کند. طوری که بیننده چندین دقیقه بدون شنیدن هیچ دیالوگ مفیدی شاهد صحنه های تکراری است.

همچنین این سریال از پایان بسیار خوب و جمع بندی شده ای برخوردار است که نقطه قوت این سریال محسوب می‌شود.

ص گ/