راه صدساله را یک‌شبه طی کردم

اولین‌بار با سریال «خاک سرخ» به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا در تلویزیون ظاهر شد و پیش از آن نیز در فیلم‌های سینمایی «متولد ماه مهر» به کارگردانی احمدرضا درویش و «شراره» به کارگردانی سیامک شایقی بازی کرده بود.

حضور در «خاک سرخ» برای لاله اسکندری، یک شروع متفاوت بود؛ اول این‌که برای این بازیگر به یک سکوی پرتاب عالی بدل شد و دوم این‌که زمینه را برای حضورش در تعداد زیادی سریال مرتبط با دفاع مقدس فراهم کرد.

سریال‌های «در چشم باد»، «رقص پرواز»، «همچون سرو» و «دولت مخفی» از جمله آثار مرتبط با دفاع مقدس به شمار می‌رود که اسکندری در آن‌ها حضور داشته است.‌

به بهانه پخش سریال «دولت مخفی»، شبکه آی‌فیلم با لاله اسکندری به گفت‌وگو پرداخته که در ادامه آمده است:

خانم اسکندری، این روزها شبکه آی‌فیلم در حال پخش سریال «دولت مخفی» است. کمی از حال و هوای نقش "پروانه" برای ما بگویید.

واقعیت این است که وقتی نقش پروانه را به من پیشنهاد دادند من با خواندن فیلمنامه به این نتیجه رسیدم که می‌توانم یک نقش متفاوت را بازی کنم و حس کردم پروانه کارنامه کاری مرا کامل می‌کند. در نقش‌های دفاع مقدسی‌ای که بازی کردم پروانه از همه آن‌ها متفاوت‌تر بود و همین باعث شد که این نقش را بپذیرم؛ هرچند دوست داشتم که نقش پروانه پختگی بیشتری داشت و در سریال بیشتر حضور داشت، اما با این حال پروانه‌ی سریال «دولت مخفی» را دوست داشتم.

نقش پروانه چه تفاوتی با سایر کارهایتان داشت؟

پروانه به خاطر علاقه‌ای که به نامزدش داشت، او را راهی مسیری می‌کند که خودش هم هیچ اطلاع درستی از آن مسیر ندارد و چون نامزدش می‌خواهد آن کار را انجام بدهد، پروانه او را حمایت می‌کند و همین جسارت پروانه برای من تفاوت ایجاد کرده بود.

موضوع سریال «دولت مخفی» موضوع اسارت است. شما در کارهای دفاعی مقدسی زیادی بازی کردید، اما تا جایی که من یادم می‌آید، درباره اسارت و خانواده اسرا سریال یا فیلمی بازی نکردید.

بله. من تا قبل از سریال «دولت مخفی» درباره اسارت سریال یا فیلمی بازی نکرده بودم. چیزی که در نقش پروانه در «دولت مخفی» برایم جذاب بود، برجسته شدن وجه دیگری از جنگ است که نوع نگاهش با سریال‌هایی که بازی کرده بودم تفاوت داشت.

همچنین باید بگویم که مردم در مورد حضور زن‌ها در دفاع مقدس و جبهه سریال زیادی ندیده‌اند و من از این بابت بسیار خوشحالم که چنین فرصتی پیش آمد تا بتوانم نقشی مثل پروانه را به تصویر بکشم.

ما تا الان عادت کردیم به دیدن آثاری که اغلب به فضای جبهه و داخل مقوله جنگ مرتبط شده است و کمتر سازندگان ما به سمت این فضاها رفته‌اند که همین در نوبه خود تحسین‌برانگیز است و من خیلی خوشحالم که این نقش را بازی کردم.

واقعیت این است که در حوزه دفاع مقدس زیاد کار شده، اما موضوع اسارت در آن‌ها خیلی پررنگ نبوده. بیشتر سریال‌هایی که با موضوع دفاع مقدس بازی کرده‌ام کاراکترهایی هستند که درگیر جنگ می‌شدن؛ مثل لیلای «خاک سرخ» یا ملیحه در «رقص پرواز» و فرشته در «همچون سرو» که با آگاهی و انتخاب وارد منطقه جنگی می‌شدند و خودشان سعی می‌کنند به عنوان یک زن به رزمندگان کمک کنند. اما پروانه نوع دیگری از حضور در دفاع مقدس را نشان می‌دهد.

خانم اسکندی به عنوان سوال آخر، شما با خواسته خودتان نقش‌های دفاع مقدسی را قبول کردید یا پیشنهادات در این زمینه زیاد بود که باعث شده شما در این نوع سبک‌ها بیشتر بازی کنید؟

ببینید من وقتی سریال «خاک سرخ» را بازی کردم مثل این بود که راه صدساله را یک‌شبه طی کردم. این سریال به نظر خودم مهم‌ترین کار در کارنامه کاری من است. در سریال «خاک سرخ» بود که من بیشتر با دفاع مقدس و زن‌ها و بهتر است بگویم شیرزن‌هایی که در این هشت سال جنگ تحمیلی ایستادگی کردند، آشنا شدم. خب من خودم را مدیون این بانوان می‌دانستم و دوست داشتم به بهترین شکل آن‌ها را نشان بدم و به همین خاطر کارهایی که در این حوزه به من پیشنهاد شد را پذیرفتم.

مصاحبه‌کننده: هانیه خاوری برای وبسایت آی‌فیلم