تجربه حضور در سریال‌های متعدد و فاخری مانند «کوچک جنگلی» و «معمای شاه» و بازی مقابل دوربین کارگردانان بزرگ سینما، نام او را در ذهن مخاطبان سینما و تلویزیون نامیرا کرده است اما نقشی که هیچ‌گاه از صفحه خاطرات تلویزیونی‌ها پاک نمی‌شود نقش یک فرمانده خشمگین عراقی به نام «مشعل» در سریال «نبردی دیگر» است. همان که پخش مجددش از شبکه آی‌فیلم بهانه‌ای شد تا با وی به گفتگویی اختصاصی و صمیمی بنشینیم.
- یکی از ماندگارترین نقش‌هایی که شما در طول عمر هنری‌تون ایفا کردید، نقش "مشعل" در سریال «نبردی دیگر» بود. از نحوه انتخابتون برای ایفای این نقش بگید.
من با آقای "باکیده" کارگردان این کار آشنایی بسیار دوری داشتم و ایشان با دیدن بازی من در سریال «کوچک جنگلی»، من را برای این سریال انتخاب کردند وقتی فیلمنامه را به من دادند، من طبق روال آن را خواندم. ایشان ابتدا من را برای نقش دیگری انتخاب کرده بودند که من آن نقش رادوست نداشتم به همین دلیل خواهش کردم که نقش "مشعل" را بازی کنم. در جواب گفتند که اول باید یک تست گریم انجام بدیم اگر جواب داد این نقش را شما بازی کنید. بعدها وقتی یکی از خبرنگارها از ایشان سوال کرده بودند که اگر آقای "سنگی" را برای ایفای این نقش پیدا نمی‌کردید چه کسی را جایگزین ایشان میکردید؟ و آقای "باکیده" محبت کرده بودند و جواب داده بودند که اگر" اکبر سنگی" را پیدا نمیکردم این سریال را نمیساختم.
چه جنبه‌هایی از شخصیت مشعل را خود شما به آن اضافه کردید و کدام جنبه‌ها در فیلمنامه لحاظ شده بود؟
اصولاً هر بازیگری در هر نقشی، راهنمایی به نام کارگردان دارد. اگر کارگردان راهنمایی درستی انجام بدهد و شناخت کاملی از شخصیتی که پرورش داده، داشته باشد و درست به بازیگر منتقل کند بازیگر می‌تواند بهترین بازی را ارائه بدهد. اما اگر کارگردان توانمندی تعریف و القای شخصیت به بازیگر را نداشته باشد، طبیعتاً بازیگر در روند بازی با کاستی روبه‌رو می شود. من سعی کردم که نقطه نظرات آقای "باکیده" را در نقش پیاده بکنم اما خودم هم از نظر حسی به دلیل ارادت قلبی که به بچه‌های جبهه‌ای داشتم با خودم فکر کردم که هر چه این شخصیت قسی‌القلب‌تر نمایش داده شود مظلومیت بچه‌های رزمنده بیشتر نشان داده می‌شود.
این شخصیت وجود خارجی داشته یا برگرفته از تخیلات نویسنده بود؟
بله. یک شب مرحوم "ابوترابی" و به همراه تعدادی از آزاده‌ها به خوابگاه محل فیلمبرداری ما در گردنه آوج آمدند وقتی آقای ابوترابی مرحوم من را دید رنگ صورتش سفید شد و گفت این آقا خیلی زیاد شبیه فرماندهی‌ست که در اردوگاه موصل به صورت من سیلی زد. من باشنیدن این نکته خیلی منقلب شدم.
درجواب سوال شما باید بگم که مستنداتی از حضور این فرمانده وجود دارد چون فیلمنامه این سریال بر اساس خاطرات حدود 2000 رزمنده نوشته شده و همه اتفاقاتی که در این سریال رخ داده واقعی بوده.
من در مراسم یادواره شهدای رمادی، از دیدن روحیات عزیزان آزاده بسیار متعجب و مشعوف شدم. اینقدر خاطرات دوران اسارت را با عشق تعریف می‌کردند که من بسیار تعجب کردم. مثلاً یکی از آزاده‌ها تعریف کرد که با فرمانده عراقی که زمان جنگ مأمور شکنجه این شخص بوده در حال حاضر رفت و آمد و ارتباط دارد. من نمی‌توانستم این حجم از کرامت و بزرگواری را باور کنم. مقصودم این است که این بچه‌ها بسیار آزاده و انسان بودند و هستند و امیدوارم دنیا از منش این دوستان درس بگیرد.
به نظر شما چه عواملی این سریال را ماندگار کرد؟
به نظر من یکی از دلایل ماندگاری این سریال روشنگری در مورد مسائل رزمندگان بود که مردم آن زمان کمتر می‌شنیدند. زمانی که این سریال پخش می‌شد، کمتر خانه‌ای دچار پدیده ماهواره بود. یک روز وقتی که برای خرید بیرون رفتم یک خانمی را دیدم که از نظر ظاهری اصلاً هم جنس ما نبود. این خانم با دیدن من بسیار خوشحال شد و گفت من هر دوشنبه این سریال را تماشا می‌کنم. با اینکه در خانه ماهواره دارم اما وقتی سریال شما شروع می‌شود حتماً آن را تماشا می‌کنم. زمانی که سریال «نبردی دیگر» پخش می‌شد صفحات مجازی برای خبر رسانی وجود نداشت ولی تمام خیابان‌ها هنگام پخش آن خلوت می‌شد چون در دهه هفتاد کارها فاخر و جانانه ساخته می‌شد ولی الان سریال‌ها اکثراً آپارتمانی شده.
چه نقشی را دوست داشتید که تجربه بکنید و تا کنون به شما پیشنهاد نشده؟
به نظر من بازیگر بازیگر است و فرقی نمی‌کند که چه نقشی را بازی کند. چه نقش کمدی باشد چه درام و چه هر ژانر دیگری. در سینما و تلویزیون ما متأسفانه تکرار یک نوع بازی برای بازیگرها بسیار وجود دارد. من در سریال‌های زیادی مثل کوچک جنگی ، معمای شاه و حضور داشتم و نقش‌های ضدقهرمان زیادی را بازی کردم. ولی دوست که یک کار کمدی هم به من پیشنهاد بشود که بتوانم نشان بدهم نقش برای من خیلی فرقی ندارد.
کدام فیلم را بیشتر دوست دارید؟
فیلم‌سینمایی «رنجر » را خیلی دوست دارم و از بازی در آن بسیار خوشحالم. گرچه در زمانی اکران شد که دیده نشد ولی به نظر من خیلی فیلم خوبی است.
چرا همیشه نقش منفی بازی می‌کنید. انتخاب خودتون یا پیشنهادها شما را به سمت این نقش‌ها می‌برد؟
من از بین نقش‌های منفی که پیشنهاد می‌شوند آنهایی را انتخاب می‌کنم که دوست دارم. اگر نقشی پیشنهاد شود که پشت آن فکر و ایدئولوژی باشد من حتماً آن را قبول می‌کنم. نقش‌های منفی مثل شخصیت بازرس ژاور در «بینوایان» که مخاطب را خود همراه می‌کند و مخاطب آن را دوست دارید نقش‌های ماندگاری هستند. حالا ممکن است که یک بیننده با متهم همدردی بکند و یک مخاطب با بازرس ژاور ولی . من آن نوع منفی را دوست دارم که بشود در مورد آن فکر کرد.
چه پیامی دارید برای آی‌فیلمی‌ها که بسیار از سریال «نبردی دیگر» استقبال کردند؟
من از تمامی دست‌اندرکاران شبکه آی‌فیلم متشکرم. من هیچ کدام از عوامل این شبکه را نمی‌شناسم که این عدم شناخت نه تقصیر من است و نه تقصیر آنها ولی بهرحال من دست مسئولان این شبکه را می‌بوسم و از آنها متشکرم. همین که کارهای فاخر و کارهایی که به دست فراموشی سپرده شده‌اند را پخش می‌کنند، قابل قدردانی است. امیدوارم که سیاست‌گذاری دوستان آی‌فیلم مبنی بر این باشد که مردمی که به خواب رفته‌اند و یا خودشان را به خواب زده‌اند آگاه و روشن بشوند.
مصاحبه کننده: (سمانه مقدم)
