انوش معظمی: از نقش حرمله خیلی ترسیده بودم

حرمله، همان مرد خبیثی است که با تیر سه شعبه، گلوی علی‌اصغر شش ماهه را نشانه گرفت تا نام خود را به‌عنوان یکی از جانی‌ترین و بی‌رحم‌ترین آدم‌های تاریخ به ثبت برساند.  

به گزارش آی‌فیلم، «حرمله» علاوه بر به شهادت رساندن حضرت علی اصغر (ع)، با تیر دومش چشم حضرت ابوالفضل العباس (ع) را نیز کور کرد و با تیر سوم هم قلب سیدالشهدا حضرت اباعبدا...الحسین (ع) را نشانه می‌گیرد و یکی از منفورترین قاتلان شهدای دشت کربلا می‌شود.

«انوش معظمی» یکی از نویسندگان و بازیگران خوب و موفق تئاتر، متولد 1350 است. او درباره ورودش به دنیای هنر عقیده دارد که زندگی حرفه‌ای بازیگری‌اش با تئاتر «دندون طلا» ساخته داوود میرباقری در دهه 70 آغاز شد و در همه ساخته‌های این کارگردان بنام نیز نقشی هرچند کوتاه ایفا کرده است.

شبکه آی‌فیلم نیز به بهانه بازی این بازیگر در مجموعه تلویزیونی «مختارنامه» با وی به گفت‌وگو پرداخته که در ادامه آمده است:

آقای معظمی، زمانی که نقش "حرمله" به شما رسید، شما برای رسیدن به آن نقش چه کرده‌اید؟

اول از همه باید بگویم که خیلی ترسیدم. وقتی نقش حرمله به من رسید نمی‌دانستم باید با آن چه کنم. یادم می‌آید که در منابع و کتب مختلف تاریخی دنبال سرنخ‌ها و نشانه‌هایی از شخصیت حرمله بودم و مقتل‌های مختلف را مطالعه کردم مثل "مقتل محرم" یا کتاب "لهوف"؛ به اضافه نسخه‌های مختلفی از تعزیه. چیزی که جلب نظر می کرد، نفرت عمومی از حرمله بود. به ویژه این که هر وقت، خبر قصاص عاملان فاجعه کربلا را به حضور حضرت سجاد (ع) یا محمد حنفیه می‌بردند همیشه از سرنوشت حرمله می‌پرسیدند و هیچ کدام از جنایتکاران واقعه کربلا به اندازه حرمله منفور نبودند. همانطور که در سریال هم دیدیم و مختار هم می گوید: "تا زمانی که حرمله زنده است، مختار کاری نکرده است".

واقعیتش این است که من خیلی به امام حسین(ع) برای رسیدن به این نقش توسل جستم و قطعا و بدون شک امام حسین مرا بسیار کمک کرد و هنوز که هنوز است با پخش سریال «مختارنامه» و قسمت‌های "حرمله" مردم نسبت به این شخصیت تنفر دارند و این تنفر یعنی این که من در کارم موفق بودم.

شما از لحاظ تاریخی "حرمله" را چطور شخصیتی دیده‌اید؟

واقعیت این است که بر اساس آن چیزی که من نسبت به حرمله مطالعه داشتم، حرمله به دور از مسائل سیاسی زمان خودش بود و فقط یک اوباش بی مغزی بود که به دنبال میدانی تا وحشی‌گری خودش را نشان دهد. ویژگی شخصیتی حرمله درجنگنجویی هم یک نوع شغال صفتی است؛ یعنی، بیشتر از دور طعمه خود را شکار کرده و از رویارویی و نزدیک شدن به آدم‌ها گریزان بود؛ و در واقع در مبارزه تن به تن ضعیف است.

سخت‌ترین سکانسی که شما به عنوان بازیگر نقش حرمله در «مختارنامه» ایفا کرده‌اید، کدام سکانس بود؟

بیشترین جایی که من شخصا خیلی اذیت شدم و برایم تلخ بود، تیرانداختن حرمله به حضرت علی اصغر(ع) در صحنه کربلا در روز عاشورا بود. منتها سعی می‌کردم این احساس درونی بیرون نزند و در بازی‌ام تاثیر نگذارد.

سکانس به شهادت رسیدن حضرت علی اصغر(ع) توسط حرمله یکی از غم‌انگیزترین و تاثیرگذارترین سکانس‌های «مختارنامه» بود. خاطره‌ای از آن روز یادتان هست؟

بله. یادم می‌آید آن روز که قرار بود من این صحنه را بازی کنم به شدت بهم ریخته بودم و در آن زمان آقای میرباقری که هر روز با من احوال پرسی گرمی داشتند، کاری با من نداشتند و به اصطلاح من را تحویل نگرفتند و چندتا متن آوردند و من آن‌ها را مطالعه کردم.

بعد از دیدن رفتار آقای میرباقری کمی عصبی شدم و کاملا بهم ریخته آن سکانس را بازی کردم. بعد از پایان آن سکانس متوجه شدم که ایشان از قصد این کار را با من کردند و از لحاظ روانی خواسته بودند که من آشفته بروم تا بتوانم بهتر نقشم را بازی کنم. بعد از بازی آن سکانس آقای میرباقری دستشان را بر روی شانه‌ام گذاشتند و  از من تشکر کردند.

شما قبل از «مختارنامه» سابقه همکاری با آقای میرباقری هم دارید. کار با ایشان چطور است؟

در یک کلام باید بگویم عالی است و آقای میرباقری به من همیشه لطف داشتند. ایشان کارگردانی باهوش که تاریخ صدر اسلام را به خوبی می‌شناسد و همین امر باعث موفقیت در کارهایشان می‌شود. اگر آقای میرباقری نبودند فکر نکنم «مختارنامه» به این حد دیده میشد.

مصاحبه‌کننده: هانیه خاوری برای وب‌سایت آی‌فیلم  / سردبیر: احمد امید 

بیشتر بخوانید:

جزئیات گریم حرمله در مختارنامه + ویدیو

گریه "حرمله" برای امام حسین(ع)

"حرمله" این بار نقش "شمر" را بازی می‌کند

سکانس به‌یادماندنی هلاکت حرمله در «مختارنامه»