نوروز در سرزمین عجایب هفتگانه

نوروز گستره عظیمی دارد و اهالی هر منطقه ‌و ناحیه‌ای به نوعی همراه با طبیعت به پیشواز سال نو می‌روند، یعنی طبیعت به گونه‌ای به انسان‌ها آمدن سال نو را بشارت می‌دهد، این پیش درآمدها گاهی همراه با وزش باد ملایمی است که آمدن بهار را مژده می‌دهد و گاهی حضور بلبل یا مرغان زیبایی است و در گوشه‌ ای دیگر نیز گرم شدن زمین، ذوب شدن برف‌ها و آغاز شکوفه درخت‌ها اما در سیستان حضور پرستوها و وزش باد همراه با رقص شمشیرآمدن نوروز را بشارت می ‌دهند.

سیستان و بلوچستان سرزمین عجایب هفت‌گانه ای است که در شمال خود از کویری داغ و کشتزارهای سیستان آغاز و پس از گذر از کوهستان‌های بدیع از جمله قله آتشفشان نیمه فعال تفتان در مرکز این استان و نظاره کردن باغات میوه های گرمسیری به دریای نیلگون عمان در جنوب می رسد که تنها بندر اقیانوسی ایران اسلامی محسوب می شود. همچنین به دلیل موقعیت خاص خود دارای جاذبه های تاریخی، فرهنگی، طبیعی بسیاری می باشد.

مـردم سیستـان در روزهـای آخـر اسفند هر سال برای خواندن فاتحه و یاد در گذشتگان به گورستان‌ها می‌ روند و این رسم از سال‌های دور در این منطقه مرسوم بوده و این احترامی برای درگذشتگان است.

چنانچه یکی از اعضای خانواده تا یک ماه قبل از عیدنوروز یا در طول همان سال فوت کرده باشد با برگزاری مراسم ویژه ای که در اصطلاح محلی به آن «زدن سال» گفته می شود یاد او را در آخر سال گرامی داشته و خانواده متوفی پس از برگزاری این مراسم تمامی اقوام و آشنایان را برای در آوردن لباس مشکی و برگزاری هر جشنی آزاد می گذارند که این از سنت‌های بسیار دور ایرانیان و به ویژه سیستانی‌هاست.

نان سال و کلوچه از واجبات سفره سیستانی‌ها بود، مردم این منطقه با هر وضعیت مالی نان و کلوچه را هنگام تحویل سال داخل سفره‌های خود می ‌گذاشتند زیرا اعتقـاد مـردم در صبح روز عید این بود که بی‌ بی ‌نوروز به تمام خانه‌ها سر زده و سفره را بازدید می ‌کند.

پخت سمنو نیز برای سفره تحویل سال برای بعضی خانواده‌ها که امکان آن را داشتند لازم بود.

زنان منطقه شب‌های قبل از عید کارهای ناتمام چون دوخت و دوز را انجام می‌دادند و مردان منتظر فصل درو بودند.

در منطقه سیستان، روز قبل از عید را علفه می ‌گویند شاید این علفه همان عرفه باشد یا اینکه به دلیل چسبانیدن دسته‌ای جُوی تازه، سبز و خوشه نزده بر سر در اتاق‌هاست.
شب قبل از عید مردان و زنان حنابندان داشتند و صبح روز علفه حنا را از دست و پاهایشان می ‌شویند، روز علفه کمتر خانه‌ای است که بوی کلوچه محلی ندهد در این روز همه چیز بوی تازگی می‌دهد و زمان جوان می‌شود.

یکی از مراسم ویژه و مخصوص عید نوروز و جشن بهار در منطقه بلوچستان چیدن پشم گوسفندان و آراستن و رنگ کردن پشم و شاخ گوسفندان است.

در قدیم زنان بلوچ سنگ سرمه را با دست روی سنگی که وسط آن گود بود می سائیدند و برای استفاده در طول سال آماده و در ظرفی به نام سرمه دان نگهداری می کردند و روزاول بهار و لحظه تحویل سال به دختران خود به عنوان عیدی نوروزی هدیه می دادند.

س ح/ ص گ