داریوش اسدزاده: مرتضی احمدی آخرین رفیق من بود

داریوش اسدزاده از بازیگران پیشکسوت‌ عرصه سینما و تلویزیون از یار دیرینه‌اش مرتضی احمدی یاد کرد.

مرتضی احمدی نویسنده، صداپیشه و بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون، کار هنری خود را در سال 1321 با تئاتر آغاز کرد و پس از آن در سال 1323 به گویندگی در رادیو مشغول شد. احمدی در سال 1332 در فیلم سینمایی «ماجرای زندگی» مقابل دوربین رفت و در سال 1340 با ایفای نقش در سریال تلویزیونی «تک مضراب» به حیطه‎ی تلویزیون وارد شد.

فیلم‌های سینمایی «اتوبوس» (1364)، «ارثیه» (1368)، «خانه‎ی خلوت» (1370)، «بلندی‎های صفر» (1372)، «تحفه‎ی هند» (1373)، «مینا و غنچه» (1375)، «ستاره‎ها» (1384) و مجموعه‌های تلویزیونی «تعطیلات نوروزی» (1370)، «فروشگاه» (1375)، «دردسر بزرگ» (1378)، «زیرگذر» (1381)، «تا غروب» (1384)، «به همین سادگی» (1386) و «شکرستان» (92-1387) از جمله‎ی آثاری هستند که احمدی در آنها به ایفای نقش پرداخته است.

از جمله فعالیت‌های دیگر وی، نگارش و تدوین کتاب‌هایی در قالب فرهنگ عامیانه‎ی تهران است که در این زمینه می‌توان به کتاب‌های «کهنه‌های همیشه نو»، «فرهنگ بر و بچه‌های تهرون» و  «پرسه در احوالات تهرون و تهرونیا» اشاره کرد.

این هنرمند همچنین دستی بر آتش موسیقی داشت و یکی از معدود خوانندگان سبک بیات تهران بود. از جمله آثار به جای مانده از وی در حیطه‎ی خوانندگی، اجرای برخی از قدیمی‌ترین ترانه‌های کوچه‌بازاری تهران است که آنها را به صورت «ضربی خوانی» بازخوانی کرده است.

این هنرمند در تاریخ 30 آذر 1393 در 90 سالگی دارفانی را وداع گفت.

ص.گ/ ا.ا